Yasam bir gizem. Bazen kolay ve rahat, bazen de zorlu ve savas gerektiren bir gizem Kendimizi
aniden icinde buldugumuz, pesinden bazen tutkuyla kostugumuz, bazen de nefretle kactigimiz, kimi
zaman durup disaridan baktigimiz ama ne oldugunu anlayamadigimiz bir gizem Anlarsak
sefkatle, yoksa farkli yollarla dogrularimizi ve yanlislarimizi yeniden düzenlememizi saglayan, bizi
daha güclü ve bilge hale getiren ama sonucunda o deneyim hazinesini tek nefeslik bir mum alevi
gibi söndüren bir gizem Bu gizemin icinde bize düsen belki de önce kendi iyimizin ve
arzularimizin ne olduguna acik fikirlilik ve vicdan ile karar vermek, sonra da bunlarin pesinden
tutkuyla ve sevincle gitmek olsa gerek. Bunun yolu da kendimizi tanimaktan ve hatta baska
insanlarin deneyimlerinden süzülmüs bilgeligi özümsemekten geciyor. Baska bir deyisle kendi
kendimizin yasam kocu olup kendi karargahimizin sorumlulugunu zekayla, onurla ve cesaretle
almaktan Önder Ergin bu kitabinda okuyucularina uzun yillara dayanan yasam koclugu
deneyimlerinden süzülen bilgeligi aktariyor, kendi kendine yasam kocu olabilmenin özünü asiliyor.
Herkesin kendi ayaklari üzerinde durabildigi ve yanindakine elini uzatabildigi, Sbir agac gibi tek ve
hür ve bir orman gibi kardescesine yasayan insanlarin dünyasina katkida bulunabilmek adina