Hic sen bir su degirmeninin icini dolastin mi adasim.. Görülecek seydir o... Yamulmus duvarlar, tavana yakin ufacik pencereler ve kalin kalaslarin üstünde simsiyah bir cati... Sonra bir sürü carklar, kocaman taslar, miller, sicraya sicraya dönen tozlu kayislar... Ve bir kösede birbiri üstüne yigilmis bugday, misir, cavdar, her cesitten ekin cuvallari. Karsida beyaz torbalara doldurulmus unlar...
Taslarin yaninda, duman halinde, sicak ve ince zerreler ucusur. Halbuki dösemedeki kücük kapagi kaldirinca asagidan dogru sis halinde soguk su damlalari insanin yüzüne yayilir...
Ya o seslere ne dersin adasim, her köseden ayri ayri makamlarda cikip da kulaga hep birlikte kocaman bir dalga halinde dolan seslere.. Yukaridaki tahta oluktan inen sular, kavak agaclarinda esen kis rüzgari gibi uguldar, taslarin kah yükselen, kah alcalan aglamakli sesleri kayislarin tokat gibi saklayisina karisir... Ve mütemadiyen dönen tahtadan carklar gicirdar, gicirdar.
Ben cok eskiden böyle bir degirmen görmüstüm adasim, ama bir daha görmek istemem.
Sen askin ne oldugunu bilir misin adasim, sen hic sevdin mi