Bir yalnizliklar toplami Hüzün Evi... Onlar ki her yerden gelip toplanmislar son bahcelerde. Yok etmeden önce gülünclestiren doganin gec cicekleri olarak boy veriyorlar, bir zamanlar cicegin icinden bakanlar. Oglunu asilmaktan kurtarmak icin haykiran Bayan Ip, ölmeden topraga girmis Karikatür Adam, Ölümün Agzi, Yorgun Sevda romanlarini yazmis yazarin annesi Bayan Ögretmen, bir 8 Haziran günü ölecegini söyleyen yasama ustasi Albay, yosun tutmus Iki Kiz Kardes, vicdani alinmis ogluna unutulmama mektuplari yazan Bayan Gümüs, bir cüce, issiz dag yollarinda bir tren istasyonuna gelin giden Bayan Kasimpati, avuclarini göge acip bilmedigi bir dilde her sey icin tanriya basvuran Bay Sakalli, en sevdigi sey tokalasmak olan Cabbar, kirk alti kedisini birakip gelen ve hep onlari konusan Bayan Minnos, kizi Hicrani yarali bir hayvan gibi sesler cikararak cagiran Bayan Ciglik, ortalikci Menekse, Doktor ve Doktorun Bayani... Durmadan arayip unutulmus günler toplamaya calisan insan posalarinin birbirinden uzak yasamlarinin bu bulusma noktasinda; civiltisini yitiren genclikleri, bogulan umutlari, coskulu hak arayislari, kimsesiz kalislari, insani yikilislari, ortak ölümleri yarali bir ülkenin gecmisinden alip evrensele mal edilisinin kiyaslanamaz anlatilisi. Hüzün Evi Ama hüzün deyip gecme öyle, doyum olmuyor bazisina.
