Spinozanin yeniden kesfi, bu dünyayi, diger bir deyisle ideolojilerin sonunun ve tarihin sonunun dünyasini, yeniden insa edilecek bir dünya olarak yasama olanagini tanir bize. Bu kesif bize, bireylerin ve coklugun ontolojik uyumunun, yasamin her tekil belirisine bir direnis ve yaratma eylemi olarak bakma firsatini sagladigini gösterir. Filozoflar sevgi kelimesinden hoslanmasalar da, postmodernler onun adini solmakta olan bir arzu fikriyle birlikte ansalar da, Etiki yeniden okumus ve Spinozacilar tarafinda olan bizler, hic sikilip utanmis gibi yapmadan, en güclü tutku, ortak varolusu yaratan ve iktidarin dünyasini yikan tutku olarak sevgiden söz etmeye cüret ediyoruz.