Gönülde yerlesip karar eden hayir ve ser, ne kadar varlik varsa onlari yerinden kaldirip bela külhaninda ask atesiyle yakip yok etmek sarttir. Gönül gözünü agyarabaskalarina bakmaktan, dert, bela, mihnet ve gam perdesiyle örtmek gerektir ki, o gönül hanesi halvet olup temizlensin. Gönül, Hakkdan gayri seylerden arininca onda, tecelliyat mumu parlar. Gönül hanesi temizlenip aydinlaninca, Cenab-i Hakkin didari bu gönülde müsahede olunur. Bu gönüle her gün nice kere Hakkin nazari deger. Rabbani nazargah bu gönüldür.
Ancak bir gönül Hakkin gayri ile kirlenirse, yani o günülde zerre kadar varliktan eser kalirsa o gönül Hakka mahal olamaz.
Kelam-i Aziz, bir gönül ehli olan Ibrahim Hasin, seyhi Hasan Ünsi Hz.nin sohbetlerinden derledigi notlarin kitaplasmis halidir. Bu eser, bir sfinin mana yolunda nasil davranmasi ve düsünmesi gerektigi hususunda ince noktalara temas etmekte, tasavvuf tarihinde sikca rastlanan ledünni ve evrensel sirlari cözümlerken dikkat edilmesi gereken hususlara isaret etmektedir.
Ayrica bu eser, tasavvuf tarihinde önemli bir yeri olan Halvetiyye-Sabaniyye tarikina mensup gönül insanlarinin, XVII-XVIII. asirdaki düsünce, üslp ve davranislarini yansitmasi acisindan da son derece önemlidir.
