Insan bilgide zirvedeydi. Ne zaman ki cenneti yitirip kim oldugunu unuttu, iste o zaman bilgide geriye düstü. Maddenin boyunduruguna girdi.

Ilahi yönünü kullanmaz oldu. Mutlulugu hep disarilarda aradi ama hic dönüp kendi icine bakmadi. Mucizeleri fark etmedi. Yasami ve yasamdaki her seyi tesadüflere bagladi.
Ama hayatta tesadüf diye bir sey hic olmamisti ki

Yasama bakiyor fakat görmüyoruz, duyuyor fakat dinlemiyoruz, yiyor fakat tat almiyoruz, seviyoruz fakat kimi sevdigimizi hic bilmiyoruz.

Belirsiz yarinlara odaklanirken elimizdeki tek seyi, simdiyi de kaybediyoruz.

Hayatta tesadüfler yok. Bu satirlar sizin icin yazildi. Kim oldugunuzu yeniden hatirlamaniz, maddenin boyundurugundan kurtulup özgürlesmeniz, mutlulugu icinizde bulmaniz ve mucizeye tanik olmaniz icin yasam, kelimelere büründü ve önünüzde bir yol olarak belirdi. Bu yol size unuttuklarinizi hatirlayarak bilgide zirveye tasiyacak olan yol; bu yol damlalari okyanusa götüren yol; bu yol parcalari bütünde birlestiren yol

Bu yol, Birden gelen ve Bire dönen yol.

Yola cikmaya cesareti olmayan, yolun sonundaki o muhtesem güzelligi hic göremeyecek. Sizi bakmaktan görmeye, duymaktan dinlemeye, inanmaktan bilmeye götürecek o yola, bilgi yoluna cikmaya var misiniz